در مقاله زیر ما سعی داریم که توضیحاتی درباره بافت شناسی پوست یا آناتومی پوست را برای شما ذکر کنیم

پوست شامل سه لایه است:

اپی درم ، درم و بافت های زیر جلدی.

اپی درم

سطحی ترین لایه پوست بوده و شامل خارجی ترین لایه غیر زنده (لایه شاخی یا استراتوم کورنئوم) و چند لایه از سلول های زنده لایه دانه دار (استراتوم گرانولوزوم)، لایه خاری (استراتوم اسپینوزوم) و لایه پایه (استراتوم بازال) است.

لایه شاخی شامل سلول های شاخی یا کورنئوسیت ها(کراتینوسیت های مرده) و چربی هاست و تحت عنوان سه اپیدرمی نیز اطلاق می گردد.

این لایه بعنوان مانعی برای تبخیر جهت حفظ هیدراسیون و انعطاف پذیری پوست عمل کرده و یک سد فیزیکی در مقابل میکروب ها، آسیب، محرکها و نور ماورا بنفش ایجاد می کند.

جهت حفظ تمامیت و عوامل موثر، اپیدرم می بایست بازسازی دائمی خود را حفظ کند.در پوست سالم جوان یک ماه طول می کشد تا کراتینوسیت ها از لایه زنده پایه اپیدرم ریزش پیدا کند(پوسته ریزی).

پیگمان ملانین که در رنگ پوست و تغییرات آن دخیل است عمدتا در اپیدرم و در برخی شرایط (برای مثال برخی از انواع ملاسما) در درم تمرکز پیدا میکند.

در بافت شناسی پوست دو نوع پیگمان ملانین وجود دارد: فئوملانین و ویوملانین

فئوملانین

فئوملانین رنگ زرد تا قرمز داشته و در پوست های روشن غالب است.یوملانین قهوه ای تا سیاه بوده و در پوست های تیره غالب است . تعداد ملانوسیت ها در پوست های تیره و روشن برابر است اما با این وجود نوع و توضیع ملانین در اپیدرم آنها متفاوت است.

در پوست های روشن ملانوزوم ها کوچک بوده و حاوی گرانولهای ملانین اندک هستند که در کنار هم تجمع پیدا کرده اند.

در پوست های تیره ملانوزوم ها بزرگ تر بوده و حاوی گرانولهای ملانین بزرگی هستند که به شکل منفرد توضیع پیدا کردند.مرحله تنظیمی کلیدی در ساخت ملانین (ملانینوژنز) تبدیل آنزیمی تیروزین به ملانین توسط تیروزیناز می باشد.این مرحله در ملانوسیت های مجاور لایه پایه اپیدرم رخ میدهد.

ملانین

ملانین پس از ساخته شدن به شکل اندامکهای داخل سلولی تحت عنوان ملانوزوم بسته بندی می شود که در داخل ملانوسیت ها و کراتینوسیت های اپیدرم احاطه کننده پراکنده میشوند.

از آنجا که ملانوسیت می تواند با 40 – 30 کراتینوسیت در تماس باشد تحت عنوان واحد ملانین اپیدرمی اطلاق می شود.

درم

در زیر اپیدرم قرار گرفته و خود به دو لایه درم پاپیلاری سطحی و درم رتیکولر عمقی تقسیم می شود.فیبروبلاستها اغلب اجزای ماتریکس خارج سلولی درم را می سازند که عبارتند از :

پروتئین های ساختاری (مثل کلاژن و الاستین)، گلیکوزآمینوگلیکانها (مثل هیالورونیک اسید) و پروتئین های اتصالی (مثل فیبرونتکین و لامینین ها).هیالورونیک اسید به آب متصل میشود و ضخامت پوست را با هیدراسیون پوست افزایش می دهد.

ساختارهای زمینه که تحت عنوان ضمایم نیز اطلاق می شوند مثل فولیکولهای مو و غدد سباسه نیز در درم قرار دارند.این ساختارها همچنین حاوی سلول های پیش ساز بازسازی کننده هستند که در ترمیم زخم ضروری می باشند.

لایه زیر جلدی

یا فاشیایی سطحی زیردرم و روی عضله واقع شده است.این لایه شامل اجزا فیبروز و چربی است.